Punjabi-ਪੰਜਾਬੀ

Best Meditation Method in Punjabi-ਪੰਜਾਬੀ

Table of Contents

Guru Siyag Siddha Yoga(GSSY)

ਗੁਰੂ ਸਿਯਾਗ ਯੋਗ ਦੇ ਵਿਚ ਧਯਾਨ ਤੇ ਮੰਤ੍ਰ ਦਾ ਮਾਨਸਿਕ ਜਪ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ | ਏ ਯੋਗ ਵਿਚ ਸ਼ਕ੍ਤਿਪਾਤ ਦੀਕਸ਼ਾ ਨਾਲ, ਗੁਰੂ ਦ੍ਵਾਰਾ ਦਿਤਾ ਗਯਾ ਮੰਤ੍ਰ, ਏ ਸੰਜੀਵਨੀ ਮੰਤ੍ਰ ਹੈ | ਏ ਮਨ੍ਰਤਾ ਦੇ ਜਾਪੁ ਦੇ ਨਾਲ ਕੁੰਡਲਨੀ ਸ਼ਕਤੀ ਜਾਗਰਤ ਹੋਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ | ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਲ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਏਕ ਮੰਤ੍ਰ ਨੂ ਜੀਵਨ ਕਾਲ ਤਕ ਜਪਦੇ ਸੀ | ਫੇਰ ਉਸ ਮੰਤ੍ਰ ਨੂ ਆਪਣੇ ਕਿਸੀ ਯੋਗੀ ਸ਼ਿਸ਼੍ਯ ਨੂ ਦੇਂਦੇਸੀ | ਫੇਰ ਓ ਸ਼ਿਸ਼੍ਯ ਅਗੇ ਆਪਣੇ ਦੂਜੇ ਸ਼ਿਸ਼੍ਯਾਂ ਨੂ ਦੇਨ੍ਦਾਸੀ | ਏ ਮੰਤ੍ਰ ਵਿਚ ਕਈ ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਸਾਧਨਾ ਦੀ ਓਰਜਾ ਭਰੀ ਹੁਇਆ | ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਏ ਸੰਜੀਵਨੀ ਮੰਤ੍ਰ ਕੇਲਾਂਦਾ ਹੈ | ਏ ਮੰਤਰ ਸਾਰੀ ਦੁਨਿਯਾਂ ਚ ਕਾਮ ਕਰਦਾ ਹੈ | ਏ ਧਯਾਨ ੧੫ ਮਿੰਟ ਸੁਵੇਰੇ ਤੇ ੧੫ ਮਿੰਟ ਸ਼ਾਮੀ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ | ਮੰਤ੍ਰ ਦਾ ਲਗਾਤਾਰ ਮਾਨਸਿਕ ਜਪ ਕਰੰਦੇ ਨਾਲ ਏ ਮੰਤਰ ਅਜਪਾ ਮੰਤਰ ਜਪ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ | ਏ ਮਨੁਖ ਦੀ ਲਗਣ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ | ਗੁਰੂ ਸਿਯਾਗ ਯੋਗ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੁਫਤ ਹੈ | ਇਸ ਯੋਗ ਵਿਚ ਕੋਈ ਲੇਨਦੇਨ ਨਹੀਂ ਹੈ |

ਧਿਆਨ ਕਰਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ

ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਬੈਠ ਕੇ, ਗੁਰੂ ਦੇ ਫੋਟੋ ਨੂੰ ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਧੀਆਣ ਨਾਲ ਦੇਖੋ |
ਜੇ ਆਪਜੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਵੀ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕ ਬਮਾਰੀ, ਨਸ਼ਾ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਚਿੰਤਾ ਹੈ ਤਾਂ ਪੂਰੀ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾਲ ਗੁਰੂ ਦੇ ਫੋਟੋ ਦੇ ਸਾਮਨੇ ਮੁਕਤੀ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰੋ |
ਫੇਰ ਗੁਰੂਜੀ ਨੂੰ ਕਹੋ, ਮੇਨੂ ੧੫ ਮਿੰਟ ਲਈ ਆਪਣੀ ਸ਼ਰਣ ਵਿਚ ਲੈ ਲਓ |
ਅਪਣੀ ਅਖਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰ ਲਓ, ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਫੋਟੋ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਮਥੇ ਤੇ, ਦੋਨੋ ਬੋਹਾਂ ਵਿਚ (ਜਿਥੇ ਬਿੰਦੀ ਲਾਈ ਦੀ ਹੈ) ਕਰੋ | ਇਹ ਸਥਾਨ ਤੀਜੀ ਆਂਖ ਦੀ ਜਗਹ ਕਹਲਾਂਦੀ ਹੈ |
ਫੇਰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਫੋਟੋ ਨੂੰ ਸੋਚਦੇ ਹੋਏ, ਬਿਨਾ ਜਵਾਨ, ਬਿਨਾ ਜੀਭ ਤੇ ਬੁਲ ਹਿਲਾਂਦੇ ਹੋਏ, ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੁਆਰਾ ਲੀਤਾ ਹੋਇਆ ਮੰਤਰ ਦਾ ਜਾਪ ਕਰਨਾ ਹੈ |
ਧਿਯਾਨ ਦੇ ਵੇਲੇ ਅਪਣੇ ਸ਼ਰੀਰ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਦਿੱਲਾ ਛਡ ਦੇਓ | ਅਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰੇ ਰਖੋ ਜੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦਾ ਫੋਟੋ ਧਿਆਣ ਆਵੇ ਯਾ ਜਾਵੇ ਯਾ ਦੂਜੇ ਕੇਹੜੀ ਵੀ ਤਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚਰ ਆਉਣ ਜਾਂਣ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀ ਕਰਨੀ | ਕੇਵਲ ਮਾਨਸਿਕ ਨਾਮ-ਜਪ ਲਗਾਤਾਰ ਕਰਦੇ ਰਹਣਾ ਹੈ |
ਧਿਆਣ ਦੇ ਵੇਲੇ ਆਪਜੀ ਨੂੰ ਕੁਛ ਵੀ ਮਹਸੂਸ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ (ਜਿਦਾਂ ਕੰਪਨ, ਅਗੇ-ਪਿਛੇ ਝੁਕਨਾ, ਹੰਸਣਾ-ਰੋਣਾ ਆਦਿ)| ਜੇਹੜੀ ਵੀ ਕ੍ਰਿਆ ਹੋਵੇ, ਉਨੂੰ ਰੋਕੋ ਨਾ | ਕੁਛ ਲੋਕਾ ਨੂੰ ਤੇਜ ਪ੍ਰਕਾਸ਼, ਰੰਗ, ਅਵਾਜਾਂ ਯਾ ਆਣ ਵਾਲੀ ਘਟਨਾ ਆਦਿ ਕੁਛ ਵੀ ਦਿਖ ਸਕਦਾ ਹੈ |
ਜਿਨੀ ਦੇਰ ਦਾ ਤੁਸੀਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੋਲੋਂ ਧਿਆਨ ਦਾ ਸਮਯ ਮੰਗਦੇ ਹੋ, ਠੀਕ ਉਨੀ ਦੇਰ ਬਾਦ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੋਰਮਲ ਇਸਤਿਥੀ ਵਿਚ ਆ ਜਾਵੋਗੇ |
ਜੇ ਧਿਆਣ ਦੇ ਦੋਰਾਣ ਆਪਜੀ ਨੂੰ ਕੁਛ ਵੀ ਮਹਸੂਸ ਨਹੀ ਹੋ ਰਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਵੀ ਧਿਆਣ ਨਿਯਮਿਤ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਾਂ ਚਾਹਿਦਾ ਹੈ | ਕੁਛ ਦਿਨਾਂ ਬਾਦ ਆਪਜੀ ਨੂੰ ਅਪਨੇ ਵਿਚ ਬਦਲਾਵ ਮਹਸੂਸ ਹੋਣ ਲਗੇਗਾ | ਜਿਦਾਂ ਕੋਈ ਬੀਜ ਜਮੀਨ ਵਿਚ ਗਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਕਦਮ ਪੇੜ ਨਹੀਂ ਆ ਜਾਂਦਾ | ਪਰ ਕੁਛ ਸਮਯ ਬਾਦ ਏਹੀ ਬੀਜ ਇਕਦਿਨ ਪੇੜ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ | ਏਦਾਂ ਹੀ ਕੁਛ ਮਨੁਖਾਂ ਨੂੰ ਧਿਆਣ ਦਾ ਅਸਰ ਇਕਦਮ ਨਈੰ ਆਂਦਾ, ਪਰ ਕੁਛ ਸਮਯ ਬਾਦ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਬੜਾ ਅੰਤਰ ਮਹਸੂਸ ਕਰਣ ਲਗੋਗੇ |

ਮੰਤਰਨੂ ਲੇਣ ਲਈ

http://gurusiyag.org/online-initiationshaktipat-diksha/

ਗੁਰੂ ਸਿਯਾਗ ਯੋਗ ਦੇ ਫ਼ਾਯਦੇ

ਨਿਯਮਿਤ ਧਯਾਨ ਤੇ ਮੰਤ੍ਰ ਜਾਪੁ ਕਰਨ ਨਾਲ ਮਨੁਖ ਦੀ ਕੁੰਦਾਲਿਨੀ ਸ਼ਕਤੀ ਜਾਗਰਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਓਦੇ ਨਾਲ ਮਨੁਖ ਦੀ ਆਧ੍ਯਾਤ੍ਮਿਕ ਪ੍ਰਗਤੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਏ |
ਕੋਈ ਭੀ ਸ਼ਰੀਰਿਕ ਬ੍ਮਾਰੀ ਤੇ ਨਸ਼ਾ ਬਿਨਾ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਤੋਂ ਛੁਟ ਸਕਦਾ ਏ
ਤਨਾਵ, ਚਿੰਤਾ, ਚਿਧ੍ਚਿਧਾਪ੍ਨ, ਨੀਂਦ ਨਾ ਆਨਾ, ਡਿਪ੍ਰੇਸ਼ਨ, ਭਯ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਸਮਸ੍ਯੋੰ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਮਿਲ ਸਕਦਾ ਏ
ਬਚ੍ਯਾਂ ਤੇ ਵਿਦ੍ਯਾਰ੍ਥਿਯਾਂ ਨੂ ਏਕਾਗ੍ਰਤਾ ਤੇ ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ਬਢਾਨ ਲੈ ਏ ਯੋਗ ਫ਼ਾਯਦੇਮੰਦ ਹੈ,
ਬਚ੍ਯਾਂ ਚ ਛਿਪ੍ਯਾ ਹੋਯਾ ਹੁਨਰ ਸਮਨੇ ਅੰਦਾ ਹੈ
ਪਰਵਾਰ ਦੀ, ਕਾਮ ਧੰਦੇ, ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼ਾ ਤੇ ਆਰਥਿਕ ਸ੍ਮ੍ਸ੍ਯਾਓੰ ਤੋ ਛੁਟਕਾਰਾ ਮਿਲਦਾ ਏ
ਰੋਜਮਰ੍ਰਾ ਦੀ ਭਾਗਾਦੋਦੀ ਤੇ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਸ਼ਰੀਰਿਕ ਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਥਕਾਨ ਨੂ ਦੂਰ ਕਰਦਾ ਏ ਯੋਗ ਦੂਰ ਕਰਦਾ ਏ
ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਉਮੰਗ, ਉਤਸਾਹ, ਸੰਤੋਸ਼ ਤੇ ਅਤ੍ਮ੍ਵਿਸ੍ਵਾਸ ਬਢਾਨ ਵਿਚ ਬਢ ਜਾਂਦੇ ਹੈ
ਪਿਛੇ ਜਨਮਾ ਦੇ ਸ੍ਨ੍ਸ੍ਕੰਰਾਂ ਤੋ ਏ ਜਨਮ ਚ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨਿਯਾਂ ਤੋ ਛੁਟਕਾਰਾ ਮਿਲਦਾ ਏ
ਭੂਤ –ਪ੍ਰੇਤ, ਜਾਦੋ – ਟੋਨਾ, ਬੂਰੁ ਨਜਰ, ਤੰਤ੍ਰ – ਮੰਤ੍ਰ, ਓਪਰੀ ਹਾਵਾਂਵਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਏ

ਸ਼ਰੀਰਿਕ ਰੋਗਾਂ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ

ਆਧੁਨਿਕ ਮੇਡਿਕਲ ਵਿਗ੍ਯਾਨ ਵਿਚ ਮਨੁਖ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਵਿਚ ਦੋ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਬੀਮਾਰਿਯਾੰ ਹੁੰਦਿਯਾਂ ਏ – ਸ਼ਰੀਰਿਕ ਬਿਮਾਰੀ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਬਿਮਾਰੀ | ਏਸ ਬਿਮਾਰਿਯਨ ਨੂ ਡਾਕਟਰ ਡਵਾਇਆ ਦੇ ਨਾਲ ਠੀਕ ਕਰਦਾ ਏ | ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਾਲਚ ਯੋਗਿਆਂ ਨੇ, ਧਯਾਨ ਦੇ ਦੋਰਾਨ ਏ ਦਸਿਆ ਕੀ ਏ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਹੁੰਦਿਆਂ ਨੇ | ਏ ਮਨੁਖਾਂ ਦੇ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਫਲ ਹੁੰਦੇ ਨੇ | ਏ ਕਰਮ ਮਨੁਖ ਯਾ ਤਾਂ ਏਸ ਹੀ ਜਨਮ ਵਿਚ ਭੁਗਤਦਾ ਏ ਯਾ ਅਗਲੇ ਜਨਮ ਵਿਚ ਭੁਗਤੇਗਾ | ਮਨੁਖ ਜਨਮ – ਮਰਣ ਦੇ ਪੈੜਾਂ ਵਿਚ ਫਸਿਆ ਹੋਯਾ ਏ | ਅਤੇ ਉਸਨੂ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਜੀਵਨ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਹੁੰਦੇ ਨੇ | ਇਹੀ ਨਿਯਤੀ ਦਾ ਖੇਲ ਹੈ | ਗੁਰੂ ਸਿਯਾਗ ਦੇ ਯੋਗ ਨਾਲ ਮਨੁਖ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਬੰਧਨਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋਣ ਲਗਦਾ ਹੈ | ਅਤੇ ਏਸ ਗੁਰ ਦੀ ਵਿਧੀ ਦ੍ਵਾਰਾ ਕਸ਼ਟ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਦੂਰ ਹੋਣ ਲਗ੍ਦੇਨੇ | ਅਤੇ ਇਸ ਸਾਧਨਾ ਨਾਲ ਅਗਲੇ ਕਰਮ ਖਰਾਬ ਨਈ ਹੁੰਦੇ | ਜਦੋਂ ਮਨੁਖ ਨੂ ਅੰਦਰੂਨੀ ਗ੍ਯਾਨ ਹੋਣ ਲਗਦਾ ਏ, ਕਰਮਾਂ ਏ ਫਲਾਂ ਦੀ ਇਚ੍ਛਾਵਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋਣ ਲਗਦਾ ਏ | ਯੋਗ ਵਿਚ ਸ਼ਰੀਰਿਕ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਬੀਮਾਰਿਯਾੰ ਦੇ ਅਲਾਵਾ ਅਧ੍ਯਾਤ੍ਮਿਕ ਬੈਮਾਰਿਯਨ ਵੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ | ਅਧ੍ਯਾਤ੍ਮਿਕ ਬਿਮਾਰੀ ਨੂ ਅਧ੍ਯਾਤ੍ਮਿਕ ਇਲਾਜ਼ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਏ | ਨਿਯਮਿਤ ਧਯਾਨ ਅਤੇ ਮੰਤਰ ਜਾਪੁ ਤੋਂ ਆਧ੍ਯਾਤ੍ਮਿਕ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਵੀ ਜਲਦੀ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਂਦਿਆਂ ਨੇ |

ਤਨਾਵ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ

ਡਾਕਟਰਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਤਨਾਵ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਪਾਣ ਲਈ ਨੀਦ ਦੀ ਗੋਲੀਆਂ ਯਾ ਦਰਦ ਦੀ ਗੋਲੀਆਂ ਹੀ ਇਲਾਜ਼ ਹੈ | ਨਸ਼ਾਂ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਸਿਯਾਗ ਯੋਗ ਵੀ ਕਰਵਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਓ ਨਸ਼ਾ ਨਾਮ ਜਪ ਦਾ ਹੈ | ਮੰਤ੍ਰ ਨੂ ਲਗਾਤਾਰ ਜਪਣ ਨਾਲ “ਨਾਮ ਦਾ ਨਸ਼ਾ” ਛਡਣ ਲਗਦਾ ਹੈ | ਜੇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵਜੀ ਨੇ ਆਖ੍ਯਾ ਏ – “ਭਾਂਗ ਧਤੂਰਾ ਨਾਨਕਾ ਉਤਰ ਜਾਏ ਪ੍ਰਭਾਤ, ਨਾਮ ਖੁਮਾਰੀ ਨਾਨਕਾ ਚੜ੍ਹੀ ਰਹੇ ਦਿਨ ਰਾਤ” ਮੰਤਰ ਨਾਮ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਨਾਲ ਮਾਨਸਿਕ ਰੋਗ ਜਿੱਦਾਂ – ਚਿੰਤਾ, ਤਨਾਵ, ਅਨਿਦ੍ਰਾ,ਆਕ੍ਰੋਸ਼,ਦਿਪਰੇਸ੍ਹਨ ਅਤੇ ਫੋਬਿਯਾ, ਏ ਸਾਰੇ ਰੋਗਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਮਿਲਣ ਲਗਦੀ ਏ | ਮਾਨਸਿਕ ਚਿੰਤਾ, ਤਨਾਵ ਅਤੇ ਆਕ੍ਰੋਸ਼ ਦੇ ਕਰਨ – ਜਿੱਦਾਂ ਨੌਕਰੀ, ਬਿਯਾ, ਪਰਿਵਾਰ, ਪੈਸੇ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੀ, ਨੌਕਰੀ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੀ, ਬਚਚ੍ਯਾਂ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੀ, ਕੇਸ – ਮੁਕਦਮਾ ਤੇ ਤੰਤ੍ਰ – ਮੰਤ੍ਰ ਕੋਈ ਵੀ ਕਾਰਣ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ | ਨਿਯਮਿਤ ਧਯਾਨ ਅਤੇ ਨਾਮ ਜਪ ਦੇ ਨਾਲ ਏ ਸਾਰੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀਆਂ ਤੋਂ ਕੁਚ੍ਹ ਦਿਨਾ ਵਿਚ ਫਾਯਦਾ ਹੋਣ ਲਗਦਾ ਹੈ |

ਇਸ ਧਯਾਨ ਏ ਵਿਚ ਮਨੁਖ ਨੂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਸ੍ਮ੍ਸ੍ਯਾਂਵਾਂ ਦਾ ਹਲ ਮਿਲਣ ਲਗਦਾ ਹੈ | ਏਸ ਕਾਰਣ ਤੋਂ ਤਨਾਵ ਤੇ ਆਕ੍ਰੋਸ਼ ਆਪਣੇ ਆਪ ਘਟਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ | ਸਮਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਹਲ ਧਯਾਨ ਵਿਚ ਅਚਾਨਕ, ਕੋਈ ਮਨੁਖ ਦਵਾਰਾ, ਕਿਸੀ ਦੇ ਫੋਨ ਦਵਾਰਾ, ਕਿਸੀ ਕਤਾਬ ਦਵਾਰਾ ਅਤੇ ਕੋਈ ਵੀ ਮਾਧਯਮ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ | ਗੁਰੂ ਸਿਯਾਗ ਯੋਗ ਨਾਲ ਮਨੋਵੈਗ੍ਯਾਨਿਕ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਦੀ ਕਮਿਯਾਂ ਨੂ ਦੂਰ ਕਰਕੇ ਸ਼ਰੀਰ ਨੂ ਪੂਰਨ ਸਵਸਥ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ |

ਨ੍ਸ਼੍ਆਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ

ਹਰ ਮਨੁਖ ਦੇ ਅੰਦਰ ਤਿਨ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਵ੍ਰੁਤ੍ਤਿਯਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ – ਪੇਹਲੀ ਸਾਤਵਿਕ (ਸ਼ੁਧ, ਸ਼ਾਂਤ ਤੇ ਪਰਕਾਸ਼),ਦੂਜੀ ਰਾਜਸਿਕ (ਆਵੇਸ਼ ਵਿਚ ਆਣਾ, ਤੇਜ ਗੁਸਸਾ), ਤੀਜੀ ਤਾਮਸਿਕ (ਆਲਸੀ,ਨਿਤਥ੍ਲਾ, ਅਗਯਾਨੀ) | ਏ ਵਰਾੱਤਿਆਂ ਮਨੁਸ਼੍ਯ ਦੀ ਪਹਚਾਨ ਦਸਦਿਆਂ ਵਾਂ ਕੀ ਓ ਕੇਡੀ ਵਰਾਤ੍ਤੀ ਵਿਚ ਸਫਰ ਕਰਦਾ ਪ੍ਯਾ ਏ | ਮਨਿਖ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ, ਕਰਮ ਤੇ ਸ਼ੋਕ ਓੜੀ ਵਰਾੱਤਿਆਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਹੁੰਦੇ ਨੇ | ਮਨੁਖ ਦਾ ਖਾਣ-ਪਾਣ ਓੜੀ ਵਰਾਤ੍ਤੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਹੁੰਦਾ ਏ | ਜਿਸ ਮਨੁਖ ਤੇ ਤਾਮਸਿਕ ਵਰਾਤ੍ਤੀ ਹਾਵੀ ਹੁੰਦੀ ਏ ਓ ਨਸ਼ੇ ਦਾ ਆਦਿ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਏ | ਧਯਾਨ ਤੇ ਨਾਮ ਜਪ ਦੇ ਨਾਲ ਮਨੁਖ ਦੀ ਵਰਾੱਤਿਆਂ ਵਿਚ ਬਦ੍ਲਵ ਆਣ ਲਗਦਾ ਏ | ਇਸ ਨਾਮ ਜਪ ਦੇ ਨਾਲ ਮਨੁਖ ਨੂ ਨਾਮ ਦਾ ਨਸ਼ਾ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦਾ ਏ| ਅਤੇ ਉਸਨੂ ਬਾਹਰੀ ਨਸ਼ੇ ਦੀ ਲੋੜ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਏ | ਨਸ਼ਾ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਨਹੀ ਕਰਦੇ ਤਵਾਦੇ ਅੰਦਰ ਜੇਡੀ ਤਾਮਸਿਕ ਵਰਾਤ੍ਤੀ ਏ, ਓ ਨਸ਼ਆਂ ਦੀ ਡਿਮਾੰਡ ਕਰਦੀ ਏ | ਇਸ ਧਯਾਨ ਤੇ ਨਾਮ ਜਪ ਦੇ ਨਾਲ ਤਾਮਸਿਕ ਵਰ੍ਤ੍ਤੀਆਂ, ਸਾਤਵਿਕ ਵਰਾੱਤਿਆਂ ਵਿਚ ਬਦਲ ਜਾਦੀਆਂ ਨੇ | ਇਸ ਕਾਰਣ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਜਿਦਾਂ – ਸ਼ਰਾਬ, ਅਫੀਮ, ਸਮੇਕ, ਭਾਂਗ,ਬੀੜੀ, ਸਿਗਰੇਟ, ਗੁਟਖਾ,ਜਰਦਾ ਏ ਸਾਰੀ ਚੀਜਾਂ ਤੋ ਬਿਨਾ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਨਾਲ ਛੁਟਕਾਰਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਏ | ਕੋਈ ਵੀ ਖਾਨ-ਪਾਨ ਦੀ ਮਜਬੂਰੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹਟ ਜਾਂਦੀ ਏ | ਅਤੇ ਕੋਈ ਸਾਇਡ ਅਫੇਕਟ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ | ਜਿਦਾਂ ਕੋਈ ਮੁਟਾਪਾ ਨਹੀ ਚਾਂਦਾ ਪਰ ਖਾਣ ਦੀ ਲਤ (ਹਕੀਕਤ ਵਿਚ ਸ਼ਰੀਰ ਦੀ ਮਾਂਗ) ਨਹੀ ਛੁਟਦੀ | ਏ ਧਯਾਨ ਤੇ ਨਾਮ ਜਪ ਦੇ ਨਾਲ ਮੁਟਾਪਾ ਘਟ ਹੋਣ ਲਗਦਾ ਏ | ਖਾਨ- ਪੀਣ ਆਪਨੇ ਆਪ ਘਟ ਹੋਣ ਲਗੇਗਾ |

ਗੁਰੂ ਸਿਯਾਗ ਯੋਗ ਦੇ ਆਧ੍ਯਾਤ੍ਮਿਕ ਪਕਸ਼

ਏ ਜਿੰਦੇ ਜੀ ਮੋਕ੍ਸ਼ ਤੇ ਮਨੁਖ ਦਾ ਦਿਵ੍ਯ ਰਪਾਂਤਰਾਂ ਦਾ ਮਾਰਗ ਹੈ | ਏ ਆਤਮਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਮਿਲਣ ਦਾ ਮਾਰਗ ਏ | ਏਸ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਿਮਾਰੀ, ਨਸ਼ੇ, ਚਿੰਤਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਮਿਟਨ ਲਗਦੇ ਹਨ |
ਕੁਚ੍ਹ ਸਮਯ ਬਾਅਦ ਏ ਮੰਤ੍ਰ ਅਜਪਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ | ਏ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤ੍ਵਾਦੇ ਅੰਦਰ ਚਲਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਏਗਾ |
ਜਦੋਂ ਮਨੁਖ ਦਾ ਆਧ੍ਯਾਤ੍ਮਿਕ ਵਿਕਾਸ ਹੋਣ ਲਗਦਾ ਏ ਤਦ ਉਸਨੂ “ਅਨਾਹਤ ਨਾਦ” ਸੁਨਾਈ ਦੇਣ ਪੀਂਦਾ ਏ | ਇਸ ਨਾਦ ਨਾਲ ਮਨੁਖ ਕਿਨਨੀ ਵੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਵਿਚ ਹੋਵੇ ਇਸ ਨਾਦ ਨਾਲ ਉਸਨੂ ਅੰਦਰੂਨੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਮਿਲਦੀ ਏ | ਨਾਦ ਸੁਨਾਈ ਦੇਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਏ ਉਸ ਮਨੁਖ ਦੀ ਆਧਾਯ੍ਤ੍ਮਿਕ ਯਾਤਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਚੁਕੀ ਹੈ |
ਇਸ ਯੋਗ ਨਾਲ ਮਨੁਖ ਨੂ ਕਈ ਸਿਦ੍ਧਿਯਾਂ ਹਾਂਸਿਲ ਹੋ ਜਾਨ੍ਦਿਯਾਂ ਹਨ ਜਿੱਦਾਂ ਪ੍ਰਤੀਭ ਗਯਾਨ, ਏਡੇ ਵਿਚ ਮਨੁਖ ਪਿਛ੍ਲਿਯਾਂ ਤੇ ਆਨ ਵਾਲਿਯਾਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੂ ਦੇਖ ਤੇ ਸੁਣ ਸਕਦਾ ਹੈ |
ਕਈ ਸਾਧਕਾਂ ਨੂ “ਖੇਚਰੀ ਮੁਦ੍ਰਾ” ਲਗੀ ਹੈ, ਜੇਚ ਜੀਭ ਆਪਣੇ ਆਪ ਪਿਛੇ ਖਿਚ੍ਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਰਸ ਟਪਕਣ ਲਗਦਾ ਹੈ | ਇਸਨੂ ਯੋਗੀਆਂ ਨੇ ਅਮ੍ਰੁਟ ਕਿਹਾ ਏ | ਏਸ ਕਾਰਣ ਤੋਂ ਅਨੇਕੋਂ ਬ੍ਮਾਰੀਆਂ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਦਿਯਾਂ ਨੇ |
ਇਸ ਯੋਗ ਨਾਲ ਮਨੁਖ ਦੀ ਆਦਤਾਂ ਵਿਚ ਸੁਧਾਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਆਣ ਲਗਦਾ ਹੈ (ਤਾਮਸਿਕ ਆਦਤਾਂ ਤੋਂ ਸਾਤਵਿਕ ਆਦਤਾਂ ਵਿਚ ਪਰਿਵਰਤਨ)
ਲਗਾਤਾਰ ਧਯਾਨ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਮਨੁਖ ਜਿਉਂਦੇ ਹੁਏ ਮੋਕ੍ਸ਼ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਏ |

ਗੁਰੂ ਸਿਯਾਗ ਯੋਗ ਵਿਚ

ਏਡੇ ਵਿਚ ਕਿਸੀ ਪਰਕਾਰ ਦੀ ਪੂਜਾ, ਮਾਲਾ, ਤਿਲਕ, ਚੰਦਨ, ਆਰਤੀ, ਮਿਠਾਈ, ਪਰਸਾਦ, ਨਾਰਿਯਲ, ਮੋਲੀ, ਦਿਸ਼ਾ, ਵਾਰ, ਬਰਤ, ਅਤੇ ਮੰਦਰ ਆਦਿ ਦਾ ਕੋਈ ਕਰਮਕਾਂਡ ਨਹੀ ਕਰਨਾ ਪੇਂਦਾ |
ਗੁਰਦੇਵ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਮਿਲੇ ਵੀ ਗੁਰੂ ਦੀ ਫੋਟੋ ਨਾਲ ਹੀ ਧਯਾਨ ਲਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ |
ਮੰਤਰ ਦੀਕਸ਼ਾ ਲੇਣ ਲਈ ਗੁਰੂ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾਨ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀ |
ਮੰਤਰ ਦੀਕਸ਼ਾ ਘਰ ਬੈਠੇ ਔਦਿਓ, ਵੀਡੀਓ, ਮੇਲ, ਵਹਾਤ੍ਸਾਪ੍ਪ ਤੋਂ ਲੇ ਸਕਦੇ ਆਂ |
ਏਸ ਮੰਤਰ ਦਾ ਜਾਪੁ ਕਿਸੀ ਦੂਸਰੇ ਲਈ (ਜੋ ਨਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋਣ ਜਿਦਾਂ ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ, ਮਾਨਸਿਕ ਰੂਪ ਤੋਂ ਕਮਜੋਰ ਅਤੇ ਲਾਚਾਰ) ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੈ|
ਏਸ ਯੋਗ ਵਿਚ ਕਿਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਾ ਕੋਈ ਕੋਰਸ ਯਾਂ ਟਰੇਨਿੰਗ ਕਰਣ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀ ਹੁੰਦੀ|
ਏਸ ਯੋਗ ਨੂ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਕੋਈ ਯੋਗ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀ |
ਕੁਚ੍ਹ ਵੀ ਛਡਣ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀ | ਜੋ ਤਵਾਦੇ ਲਈ ਉਚਿਤ ਨਹੀ ਏ ਓ ਆਪਣੇ ਆਪ ਛੁਟ ਜਾਵਗੀ |
ਏ ਯੋਗ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਨਿਸ਼ੁਲਕ ਹੈ | ਲੇਨ – ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀ | ਕਿਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਾ ਕੋਈ ਦਾਨ ਦੇਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀ ਹੈ | ਨਾ ਕਿਸੀ ਪਰਕਾਰ ਦਾ ਰਜੀਸਤਰੇਸ਼ਨ ਕਰਾਨਾ ਹੈ |
ਇਸ ਯੋਗ ਵਿਚ ਕੋਈ ਪਾਪ-ਪੁਨ, ਸਵਰਗ-ਨਰਕ ਦੀ ਗਲਾਂ ਕਰਕੇ ਡਰਾਯਾ ਨਹੀ ਜਾਂਦਾ |
ਇਸਦੇ ਵਿਚ ਕੋਈ ਕਥਾ ਅਤੇ ਪਰਵਚਨ ਨਹੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇ|
ਕਿਸੀ ਵੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਕੋਈ ਕਸਰਤ ਨਹੀ ਕਰਾਈ ਜਾਂਦੀ |
ਕਿਸੀ ਵੀ ਪਰਕਾਰ ਦੀ ਦਵਾਈ ਅਤੇ ਜੜੀ – ਬੂਟਿਯਾਂ ਨਹੀ ਬੇਚੀ ਜਾਂਦੀ|

ਸ਼ਕਤੀਪਾਤ ਦੀਕਸ਼ਾ

ਗੁਰੂ ਸਿਯਾਗ ਯੋਗ ਵਿਚ ਕੁੰਦਾਲਿਨੀ ਜਾਗਰਣ ਸ਼ਕ੍ਤਿਪਾਤ ਦੀਕਸ਼ਾ ਦੇ ਦ੍ਵਾਰਾ ਹੁੰਦਾ ਏ | ਇਸ ਸ਼ਕ੍ਤਿਪਾਤ ਦੀਕਸ਼ਾ ਚ ਗੁਰੂ ਦ੍ਵਾਰਾ ਏਕ ਦਿਵ੍ਯ ਮੰਤ੍ਰ ਦਿਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ | ਏ ਮੰਤ੍ਰ ਕੇਵਲ ਗੁਰੂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿਚ ਔਦਿਓ ਤੇ ਵਿਦੇਓ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਇ ਸੁਨ੍ਯ ਜਾਂਦਾ ਏ |

ਸ਼ਕਤੀਪਾਤ ਕੀ ਏ ? ਏ ਸ਼ਰੀਰ ਵਿਚ ਏਕ ਊਰਜਾ ਦਾ ਟਰਾਂਸਫਰ ਏ | ਏਸ ਮੰਤ੍ਰ ਨਾਲ ਮਨੁਖ ਦੀ ਕੁੰਦਾਲਿਨੀ ਜਾਗਰਤ ਹੋਣ ਲਗਦੀ ਹੈ | ਗੁਰੂ ਇਸ ਮੰਤ੍ਰ ਦ੍ਵਾਰਾ ਏਕ ਰਾਹ ਦਿਖਾ ਦੇਂਦਾ ਏ, ਅਗੇ ਮਨੁਖ ਨੂ ਆਪਣੀ ਸਾਧਨਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਕਰਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ |

ਗੁਰੂ ਸਿਯਾਗ ਯੋਗ, ਨਾਥ ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਦੇਣ ਏ | ਇਸ ਯੋਗਚ ਸ਼ਕ੍ਤਿਪਾਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਏ | ਮਨੁਖ ਏ ਸਮਝਣ ਲਗਦਾ ਏ, ਗੁਰੂ ਆਪਣੀ ਊਰਜਾ ਮਨੁਖ ਦੇ ਸ਼੍ਰੀਚ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕਰਵਾ ਦੇਂਦਾ ਏ, ਯਾ ਬਾਹਰੋਂ ਕੁਚ੍ਹ ਸ਼ਰੀਰਚ ਪਾ ਦੇਂਦਾ ਏ | ਪਰ ਏਦਾਂ ਕੁਚ੍ਹ ਨਹੀਂ ਹੈ | ਗੁਰੂ ਦਾ ਏ ਕਹਨਾ ਏ, ਕੁੰਦਾਲਿਨੀ ਸ਼ਕਤੀ ਮਨੁਖ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਵਿਚ ਸੁਤੀ ਪਾਈ ਏ | ਉਸ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂ ਕਿਸੀ ਦੂਸਰੇ ਮਨੁਖ ਵਿਚ ਟਰਾਂਸਫਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ | ਸਧਾਰਨ ਸ਼ਬਦਾਂਚ ਸ਼ਕ੍ਤਿਪਾਤ ਦਾ ਏ ਮਤਲਬ ਹੈ – ਇਕ ਦੀਪਕ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਦੀਪਕ ਨੂ ਜਲਾਨਾ | ਪ੍ਰਤੇਕ ਮਨੁਖ ਜਨਮ ਤੋਂ ਪੂਰਨ ਹੈ | ਮਨੁਖ ਏਕ ਇੱਦਾਂ ਦਾ ਦਿਵਾ ਹੈ ਜੇੜੇ ਵਿਚ ਤੇਲ ਤੇ ਬੱਤੀ ਦੋਨੋਂ ਏ, ਬਸ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਨਹੀਂਏ | ਤ੍ਵਾਨੂ ਬਸ ਇਕ ਜਲਦੇ ਹੁਏ ਦੀਵੇ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਹੈ |ਜਿਦਾਂ ਇ ਤੁਸੀਂ ਓਸ ਜਲਦੇ ਹੁਏ ਦੀਵੇ ਕੋਲ ਆਓੰਗੇ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਨੇ ਆਪ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ (ਬਦਲਾਵ) ਹੋ ਜਾਣਗੇ | ਇਹੀ ਗੁਰੂ ਸਿਯਾਗ ਯੋਗ ਦਾ ਸ਼ਕ੍ਤਿਪਾਤ ਏ |

ਕੁੰਦ੍ਲਿਨੀ ਜਾਗਰਣ

ਏਸ ਧਯਾਨ ਤੇ ਜਪ ਦੇ ਨਾਲ ਮਨੁਖ ਦੀ ਕੁੰਦਾਲਿਨੀ ਜਾਗਰਤ ਹੋਣ ਲਗਦੀ ਹੈ | ਏ ਸ਼ਕਤੀ ਪ੍ਰਤੇਕ ਮਨੁਖ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਦੀ ਰਿਧ ਦੀ ਹੱਡੀ ਦੇ ਅੰਤਿਮ ਸਿਰੇ ਚ ਸੁਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ| ਜਦ ਕੋਈ ਸਮਰਥ ਗੁਰੂ (ਗੁਰੂ ਸਿਯਾਗ) ਸ਼ਕ੍ਤਿਪਾਤ ਦੀਕਸ਼ਾ ਦੇਂਦਾ ਏ, ਤੇ ਉਸ ਗੁਰੂ ਦ੍ਵਾਰਾ ਦ੍ਸ਼ੀ ਗਈ ਸਾਧਨਾ ਮਨੁਖ ਕਰਦਾ ਏ, ਤਾਂ ਏ ਕੁੰਦਾਲਿਨੀ ਸ਼ਕਤੀ ਜਾਗਰਤ ਹੋਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਏ | ਸਾਧਕ ਨੂ ਏਸ੍ਸੇ ਜੀਵਨ ਚ ਮੋਕ੍ਸ਼ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਸਮ੍ਭਵ ਹੋਣ ਲਗਦੀ ਏ | ਏਸ ਧਯਾਨ ਦੇ ਦੋਰਾਨ ਸ਼ਰੀਰ ਦੇ ਆਵਸ਼ਕ ਅਨੁਸਾਰ ਯੋਗਿਕ ਕਿਰਿਯਾਂ ਹੋਣ ਲਗ੍ਦੀਯਾਂਵਾਂ, ਜੇੱਦਾਂ ਆਸਨ, ਬੰਧ, ਮੁਦ੍ਰਾ, ਪ੍ਰਾਣਾਯਾਮ ਹੋਣ ਲਗ੍ਦੇਨੇ | ਏ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਕ੍ਰਿਯਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ਰੀਰਿਕ, ਮਾਨਸਿਕ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਤੇ ਨ੍ਸ਼੍ਯਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਮਿਲਣੀ ਧੁਰੁ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ | ਅਤੇ ਕਈ ਸਾਧਕਾਂ ਨੂ ਕਈ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਅਨੁਭੂਤਿਯਾਂ ਵੀ ਹੁੰਦੀਯਾਨੇ |ਓ ਅਨੁਭੂਤਿਯਾਂ ਸਾਧਕ ਨੂ ਆਧ੍ਯ੍ਤ੍ਮਿਕ ਮਾਰਗ ਤੇ ਅਗੇ ਬਦਨ ਦਾ ਮਾਰਗ ਦਿਖਾਂਦੀ ਹੈਂ |